Do radia trafiłem przypadkiem pod koniec 2007 roku. Program 3 sprawdzał wtedy możliwości poszerzenia treści ekonomicznych ukazujących się na antenie, a ja dostałem zaproszenie jako szef jednego z kół naukowych w Szkole Głównej Handlowej.

Flagi konfederackiej na szczęście nie posiadam. Gdzieś mi się zawieruszyła. A tak ogólnie to dlaczego bagno waszyngtońskie nie zostało osuszone? Ja się tylko pytam. Zamiast osuszania mieliśmy dużego chłopczyka w piaskownicy, który obrażał wszystkie dzieci, a nierzadko opluwał. Mamusia patrzyła pobłażliwie i nie interweniowała. Czasem tylko pytała: "Nie zmęczyłeś się chłopczyku?"."A skądże!". I dalej opluwał. Potem go z tej piaskownicy wysiudali, mimo, że chciał się do niej dostać ponownie. No cóż, za dużo obrażonych dzieci i za mało piasku. Niesfornego Dyzia już nie ma i jakoś tu nikt za nim nie tęskni. A ja w oczekiwaniu na gułag korzystam ze swobód zwanych obywatelskimi i wreszcie głęboko oddycham. Cały świat nabrał jakby innych kolorów, mniej covidovo-populistycznych. Może jestem krótkowzroczny mimo, że mam nowe okulary. Jakoś mi się takoś to wszystkoś na razie podobaś.I tak powstała "Krótka rozprawa między dzięciołem i robakiem". "Puk , puk!", "Kto tam?". "Dzięcioł!". Koniec.

Wszelkie podobieństwo do zdarzeń i osób jest nieprzypadkowe. Przedtem piłem ze smutku, teraz z radości. Ale tylko do momentu, kiedy jest jeden księżyc. Ostatnio spojrzałem w niebo i ujrzałem dwa księżyce. Stwierdziłem, że pora ruszyć do moich dwóch łóżek. Użyłem przedtem dwóch szczoteczek do zębów i wyszorowałem 64 zęby. Przykryłem się dwiema kołdrami. Obok mnie leżały dwie kobiety. Co za rozkosze!

Wojtek Żórniak